Villafranca del Bierzo, 6 november 2021
Camino Frances, blog 5
 
Vandaag is alweer dag 29 van mijn reis ! Nog ruim een week te gaan, ik ben nu op een afstand van circa 177 km van mijn einddoel Santiago de Compostella. En ik heb dus inmiddels ongeveer 600 km afgelegd!
 
Ik ben best trots op mijn prestatie, om mij heen vallen veel mensen uit. Enerzijds omdat hun doel niet was om Santiago te halen maar slechts om een deel van de Camino te lopen, anderzijds door blessures, blaren, gekneusde of gebroken voeten of ander lichamelijk ongemak. Tot mijn grote verrassing gaat het lopen van de grote afstanden mij steeds gemakkelijker af.
 
Ik heb gemerkt dat ik het fijn vind gewoon de gehele dag door te lopen. Ik vertrek vroeg in de ochtend, rond 08.00 uur en ik heb een stevig tempo. Door het verzetten van de klok naar wintertijd is dat opeens weer bij daglicht. De afgelopen week liep ik dagelijks rond de 28 tot 32 km. En die loop ik uit zonder te rusten. Anderen nemen steeds, bij het zien van een barretje of restaurant, de gelegenheid te baat om te genieten van al het heerlijks dat Noord–Spanje te bieden heeft. Ik heb gedurende de dagtocht slechts wat cola en enige versnaperingen nodig en loop de tocht ineens uit. Na aankomst vind ik het heerlijk om ergens een bord macaroni of spaghetti te nuttigen met een alcoholvrij biertje (Mahou 0,0%, tostada). Daarna zoek ik mijn hotel op en kan ik heerlijk douchen en uitrusten. In de avond is er dan nog gelegenheid om met reisgenoten een “menu del dia”, speciaal voor peregrinos, te nuttigen.
 
León is een mooie stad, ik heb er wat rondgelopen maar vooral uitgerust.
Van León liep ik vervolgens op maandag naar Villar de Mazarife. Dit was deels een alternatieve route, die circa 7 km langer is dan de traditionele route, maar die wel via een rustige weg door het binnenland loopt. In de hostel alwaar ik overnacht, tref ik Padre Gilbert uit Cuba, die ik eerder op de Camino trof. We eten samen en hebben een mooi gesprek over keuzes in het leven.
 
Van Villar de Mazarife loop ik de volgende dag een lange route (34 km) naar het prachtige plaatsje Astorga, dat 2000 jaar geleden door de Romeinen is gesticht. In Astorga zijn veel albergues, hotels en restaurants gesloten. Door de pandemie zijn er momenteel veel minder pelgrims dan gebruikelijk en voor velen is het “seizoen” voorbij. Gelukkig zijn al mijn hotelovernachtingen vooraf geboekt en heb ik overal een slaapplek.
 
Van Astorga gaat het vervolgens naar Rabanal del Camino. Het is erg koud, circa 2–4 graden overdag, met een harde en heel koude wind.
 
Vanaf Rabanal del Camino vervolg ik de volgende dag mijn tocht naar Molinaseca. Na circa 8 km wandelen op deze dag kom ik langs het Cruz de Ferro. Een ijzeren kruis op een hoge boomstam, alwaar veel peregrinos een van thuis meegenomen steen achterlaten. De steen staat dan voor “zorgen” en/of “zonden”. Een emotionele plek waar mensen zelfs ook as van overleden dierbaren achterlaten. Het is koud, heel koud en ik loop zelfs door enige sneeuw! Het landschap wordt nu steeds mooier, glooiend en het is prachtig begroeid. Ik geniet intens van de herfstkleuren. “Happy boss, happy company”, zei een Canadees tegen mij, ergens op mijn tocht. Hopelijk kan ik dit gevoel en deze mindset blijven behouden!
 
Van het prachtige pittoreske dorpje Molinaseca loop ik de volgende dag naar Villafranca del Bierzo. Deze regio is een opkomend wijngebied. El Bierzo produceert steeds betere, zowel rode als witte wijnen. Ik geniet van het landschap en de zon, hoewel het nog steeds erg koud is. In de avond eet ik met Bastiaan (NL), Kate (USA), Michael (A) en Max (Dld). Zij zullen allen vandaag de uitdagende tocht met een steile klim ondernemen naar O’Cebreiro. Een beklimming waarbij gedurende 12 km circa 700 meter moet worden gestegen. Deze uitdaging wacht mij morgen, op zondag!